Ervaring wint van jeugd

Vanwege absenties door de herfstvakantie en blessures zaten we wat krap en had niet alleen Mark de tas mee maar schoven ook Wilbert, Frank Minkhorst en Rimke aan. De tegenstander aan de Pleyroute bij Presikhaaf is een vriendenelftal dat dit seizoen is gestart. Ze staan wat troosteloos onderaan maar bleken inmiddels toch een geduchte tegenstander. Wel veel jongelui. Zo stond onze ‘oudere jongere’ linksbuiten Frank tegen een net 18-jarige rechtsback, weinig voetballend vermogen maar wel heel snel. En ze hebben 3-4 spelers die én kunnen voetballen én het spel kunnen maken maar er zit nog niet zo veel samenhang in het elftal. Beetje pupillen voetbal; hard naar voren schieten en dan allemaal er achteraan rennen.

We konden wel lekker ons spel doen. Het golfde wat op een neer en we kregen wat mogelijkheden en corners. Een van de corners door Timo werd prima ingekopt door Wilbert en we mochten met 0-1 de rust in. De Turkse thee was blijkbaar vergeten dus met een slok water en voor een enkeling een vergeten en verkruimelde Sultana en een bijna bruine banaan konden we het zonovergoten veld weer in.

En ja hoor, op een hunner counters passeert de hardst lopende Wilco met een gelukkig en laag schot en staat het gelijk. Echter wetende dat dit een gelukstreffer is raken we niet in de war. De verder prima fluitende scheids misschien toch wel want hij geeft Willian na een lichte overtreding een gele kaart! Maar de tien minuten met 10 man aan onze kant geeft geen enkel voordeel aan de tegenpartij. Integendeel, een uitgooi van Wilco op Herwin die met een prachtige cros-over pass Timo bereikt resulteert in de winnende treffer. We kunnen de wedstrijd rustig uitspelen want de tegenstander deed de verenigingsnaam geen eer aan.

Riemke had nog een mooie kans en ook spits Frank M en Timo sleurden eraan. Wilbert was al met een liesblessure aan de kant. En het bleef wat het was. Een verdiende driepunter.