Eerste gewin is kattegespin

Het leek wel een spiegelbeeld van de uitwedstrijd. Stonden we toen in korte tijd met twee goals achter, nu gingen wij als de brandweer. Al snel wist Ennio op rechts door te komen. Zijn schot of voorzet mislukte dan wel maar een verdediger raakte de bal zo verkeerd dat hij zijn eigen keeper passeerde. Niet veel later pikte Jurrien een steekbal van Ad op en wist de keeper met een beheerst boogballetje te verschalken. En dezelfde Ad kreeg in de counter de bal mee, draafde een stukje richting keeper, vond het te ver lopen en knalde de bal rechtsboven in de touwen. Stonden we pardoes met 3-0 voor! Maar het aangevulde en redelijk jonge Voorster elftal herpakte zich en zette meer en meer druk. Het was steeds moeilijker om de bal uit te verdedigen en we gingen met een nipte voorsprong van 3-2 de rust in. Met Ronald voor Frank en Willian nog achter de hand was het zaak om in de tweede helft de voorsprong te behouden. Het ging redelijk gelijk op en onze verdedigers zwoegden en kraakten om de jeugdige aanvallers bij te benen en van scoren af te houden. Maar de brandstof raakte op en op enig moment was de gelijkmaker gevallen. Wilco L joeg de boel weer op en stoorde waar mogelijk en ook met Willian die Jurrien verving als voorwaartse kracht konden we voorin weer druk zetten en kwamen er kansen over en weer. Zoals een hard schot van Alfred dat maar net langs de kruising zwaaide en kansen van Ad en Wilco E. Het kon echt twee kanten op zo spannend was het. U raadt het al, het was Voorst die de winnende maakte. Het was een mooie pot. Waren we met die 3-0 de rust in gegaan dan hadden we het gered was het gevoel. Maar ja, daar beleg je geen boterhammen mee.